Sukces przed Sądem Najwyższym! Ten wyrok będzie cytowany w literaturze prawniczej.

Z przyjemnością informujemy o wygranej reprezentowanego przez nas klienta przed Sądem Najwyższym.

Sprawa dotyczyła żądania przez pracownika stacji benzynowej od pracodawcy zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę psychiczną doznaną podczas napadu rabunkowego w miejscu pracy. Powództwo przeciwko reprezentowanemu przez naszą kancelarię właścicielowi stacji zostało oddalone przez Sąd Rejonowy w Stalowej Woli. Następnie Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu oddalił apelację pracownika. Również nieskuteczna okazała się wniesiona przez powoda skarga kasacyjna. Sąd Najwyższy, podobnie jak wcześniej sądy obydwu instancji, w całości podzielił naszą argumentację o braku podstaw do żądania zapłaty, a należy zauważyć, w sprawie występowało kilka skomplikowanych zagadnień prawnych, wywołujących niejasności i budzących wątpliwości w literaturze prawniczej i orzecznictwie sądów. Tym bardziej jest nam miło, że Sąd Najwyższy przychylił się do podnoszonych przez nas argumentów.

Z uzasadnienia wyroku płynie kilka niezwykle istotnych dla praktyki stosowania prawa wskazówek. Sąd Najwyższy w kontekście odpowiedzialności przedsiębiorcy prowadzącego stację benzynową za szkody powstałe w związku z jej działalnością, zwrócił uwagę, że:

• stacja benzynowa nie jest przedsiębiorstwem lub zakładem wprowadzanym w ruch za pomocą sił przyrody;
• nawet gdyby uznać stację benzynową za takie przedsiębiorstwo (zakład), w niniejszej sprawie odpowiedzialność prowadzącego ją wyłączona z uwagi na wyłączną winę osoby trzeciej (sprawcy napadu), również w przypadku nieustalenia jej tożsamości;
• jeżeli pracodawca wdrożył efektywne mechanizmy ochrony pracownika, zaznajomił go z ryzykami występującymi w pracy i procedurami służącymi ich minimalizacji oraz zapewnił odpowiednie szkolenia w tym zakresie, to nie ponosi winy za szkodę poniesioną przez pracownika w wyniku ziszczenia się tych ryzyk.

Zwłaszcza dwie pierwsze tezy powinny się odbić szerokim echem wśród prawników, bowiem dotyczą kwestii niejednoznacznych, budzących trudności w interpretacji. Należy zauważyć, że Sąd Najwyższy obszernie i wyczerpująco przedstawił ich uzasadnienie, analizując dotychczasowe orzecznictwo oraz powołując wiele konkretnych, trafiających w sedno argumentów na ich poparcie, z których większość była podnoszona we wnoszonych przez nas pismach procesowych. W konkluzji stwierdził, że prowadzący stację benzynową nie odpowiada za szkody powstałe w związku z jej działalnością na zasadzie ryzyka, a tylko wtedy, gdy ponosi winę w zaistnieniu szkody. Nie mamy wątpliwości, że orzeczenie Sądu Najwyższego będzie wielokrotnie cytowane w literaturze, pismach prawniczych oraz w uzasadnieniach wyroków, które zapadną w podobnych sprawach w przyszłości.

Trzecia, również bardzo ważna teza zwraca uwagę na obowiązki pracodawcy w zakresie procedur bezpieczeństwa, zasad bhp i szkoleń pracowników obejmujących te zagadnienia, dając praktyczne wskazówki dla prowadzących zakłady pracy w tych newralgicznych aspektach zatrudniania pracowników. Warto zauważyć, że zdaniem Sądu Najwyższego dla uniknięcia odpowiedzialności pracodawcy za wypadek przy pracy, co do zasady nie jest konieczne zastosowanie wszelkich teoretycznie możliwych środków ochrony. Wystarcza, aby te podjęte były adekwatne do zagrożenia danym wypadkiem w konkretnym miejscu pracy.

Sąd Najwyższy wypowiedział się także na temat ważkich kwestii formalnych związanych z zakresem zaskarżenia wyroku sądu drugiej instancji w skardze kasacyjnej. Zwrócił uwagę na związanie Sądu Najwyższego ustaleniami faktycznymi sądów obu instancji, jeżeli nie zostały zakwestionowane przez skarżącego. Wskazał, że w przypadku powoływania się na odpowiedzialność odszkodowawczą należy podać, jakie przepisy prawa bądź zasady bezpieczeństwa naruszył sprawca szkody, co oznacza konieczność wskazania w zarzutach skargi kasacyjnej naruszeń konkretnych przepisów bądź zasad. Podniósł również, że zaskarżenie orzeczenia co do istoty sprawy zawsze obejmuje swoim zakresem uboczne rozstrzygnięcia o kosztach procesu, niezależnie od tego, czy są one dla skarżącego korzystne czy też nie. Są to również pomocne, praktyczne wskazówki dla profesjonalnych pełnomocników, redagujących skargi kasacyjne. Także w tych kwestiach omawiany wyrok będzie z pewnością cytowany w literaturze i orzecznictwie sądów w przyszłości.

Zachęcamy również do lektury innych artykułów i wpisów